مهـدی که عـالـمـنـد رهـیـن کـرامـتـش            سر زد طلوع صبح نـخـست امـامـتـش

همچون لباس کعبه که بر کعبه زینت است            زیـبـا بـود لـبـاس امـامـت بـه قـامـتـش

امروز شد امام ولی بوده است و هست            تا صبح روز حشر به عالم زعـامـتـش

برخیز و از سرور جهان را به هم بزن

از« انـــمــا ولــیــکــم الله » دم بـــزن

آتش به باغ دل همـه «بردا سلام » شد            صبح ستـمگـران همه از یـأس شام شد

وجد و سرور و شادی و عیش و خوشی حلال            اندوه و درد و رنج و مصیبت حرام شد

پـیـغـام بـر تـمـام سـتـمـدیـدگـان بـریــد            مـهـدی امــام بـود و دوبـاره امــام شـد

خورشید عدل و داد جهـان گـستر آمده

گـویـی دوبـاره بـعـثـت پـیـغـمـبـر آمده

در چشم خلق نور هدایت مبارک است            بر خاک خشک بحر عنایت مبارک است

آیــات نـصـر بـر ورق لالـه‌هــا بـبـیـن            در باغ عصر این همه آیت مبارک است

آیــد نــدا ز سـامــره بـر عــالـم وجـود            با این بیان که عید ولایت مبارک است

هـمـت کــنــیـد در فــرج آل فــاطــمــه

بیـعـت کـنـیـد بـا پـسـر عـسگـری همه

خـیزید تا به گـمـشدگـان رهـبری کـنیم            بر خـلق آسمان و زمین سـروری کنیم

اول صـلا به خـیـل سـتـمـدیـدگـان زده            آنگـه ز اهـل بـیـت پــیـام آوری کـنـیـم

آریم رو به سـامـره آنگـه ز جان و دل            تـجـدیـد عـهـد با پـسـر عـسگـری کـنیم

فرمان عـدل و داد به خلق جهـان دهیم

تا دست خود به دست امام زمان دهـیم

پــایــنـده تـا قــیــام قـیــامـت قــیــام مـا            گردون زده است سکه عزّت به نام ما

چون نور آفـتاب که تابد بر آنچه هست            پیـداست مجـد و سـروری و احترام ما

مــا را خــدا ائــمـه گــیــتــی قــراد داد            گـردیـد تـا که یــوسـف زهـرا امـام مـا

»میثم» وجود غرق به دریای نور اوست

هر چند غایب است جهان در حضور اوست